Margreet heeft dyslexie. Een leerstoornis, waardoor zij moeite heeft met lezen en spelling. Aan zorgverleners in het UMC Utrecht vertelt zij hoe dat is en wat er gebeurt als je moeilijke brieven krijgt. “Sommige mensen schamen zich ervoor. Ik ben 69 en durf nu eindelijk hulp te vragen.” 

Ongeveer vier procent van de kinderen op de basisschool heeft dyslexie. Ook Margreet Buytendorp ontdekte al op jonge leeftijd dat zij deze leerstoornis heeft. Best bijzonder, want in die tijd was dat nog heel onbekend. “Ik heb geluk gehad. De leraar herkende het, vanwege een ander kind dat ook dyslectisch was.” Margreets moeder had veel geduld. Zij hielp haar met taalhuiswerk. “Ze ging naast me zitten en liet me hardop voorlezen. Op die manier heb ik veel beter leren lezen en schrijven.”  

Handige functionaliteiten op onze websites

Veel informatie en brieven 

Sinds een aantal jaar is Margreet patiënt in het UMC Utrecht. Bij de afdeling Oogheelkunde kreeg zij een hoornvliestransplantatie na een ontsteking in haar linkeroog. Hierdoor krijgt zij veel informatie en brieven van het UMC Utrecht. Over haar behandeling en afspraken met de arts. Ze maakt veel gebruik van de website en het Patiëntportaal Mijn UMC Utrecht. 

Tips voor het lezen en vinden van onze informatie

Lastige woorden uitleggen  

“In het Patiëntportaal is het heel fijn dat je de letters kan vergroten op het scherm. Een voorleesfunctie is er ook, daar maak ik veel gebruik van. Vooral als ik moe ben. Als ik moeilijke brieven krijg van de arts, dan kan ik lastige woorden aanklikken en die worden dan vertaald.”   

Ik kies voor internet omdat ik dan die tools kan gebruiken 

Margreet is blij dat het UMC Utrecht ook brieven blijft sturen voor mensen die geen internet hebben. Om geen mensen uit te sluiten. “Je kunt aangeven of je een brief via het Patiëntportaal of via de post wilt ontvangen. Ik kies voor internet, omdat ik dan die tools kan gebruiken.” 

Arts die in heel eenvoudige woorden schrijft 

Sinds kort is Margreet ook actief in het bureau Patiënteninzet UMC Utrecht. Aan artsen en verpleegkundigen geeft zij voorlichting over hoe het is als je dyslectisch bent en moeilijke brieven krijgt. “Sommige mensen schamen zich ervoor. Ik ben 69 en durf nu eindelijk hulp te vragen. Als ik een woord niet weet, vraag ik hoe je het schrijft. Naar een consult gaat meestal een vriendin met me mee. Ik heb nu een arts die in heel eenvoudige woorden schrijft, heel fijn. Handig dat je alles in het Patiëntportaal kunt nalezen.”   

Je moet durven vragen, dat moet je leren 

Het valt Margreet op dat ook jongeren het lastig vinden om te vertellen dat ze niet goed kunnen lezen en schrijven. “Dit is niet alleen in mijn belang. Er zijn mensen die nog minder goed kunnen lezen dan ik. Daarom ben ik altijd bereid om artsen en verpleegkundigen voor te lichten. Je moet durven te vragen, dat moet je leren. Er zijn nog veel jongeren die zich schamen, terwijl ze niet dom zijn. Nu kun je er goed op getest worden. Dat was in mijn tijd nog niet. Gelukkig had ik zo’n lieve moeder. Ik mis haar enorm.”    

Samen maakt het verschil